အျပစ္တင္ အျပစ္ျမင္လွ်င္
အခ်စ္စစ္ မထင္
အျပစ္မျမင္ အျပစ္မတင္မွ
ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာသူ အစစ္
အဲ့ဒါ အခ်စ္
...
အခက္အခဲမရွိတဲ့ အခ်စ္
အစစ္ မဟုတ္ေသး။
ဒုကၡေလးေတြ တန္းစီ
ႀကံဳေတြ႔ၿပီဆိုေတာ့မွ
ဟုတ္ပ ဟုတ္ပ ဒုကၡ အခ်စ္
အခ်စ္စစ္ဆိုတာ
မနာလို၀န္တို
ၿငိဳျငင္ စိတ္ေကာက္ ေပါ့
ေခ်ာ့ေတာ့လည္း စိတ္ေျပသြား
ေပ်ာ္စရာေလးေတြမ်ားလား။
မခ်စ္ခင္က ခင္မင္
ခင္မင္ၿပီးမွ ရင္းႏွီး
ရင္းႏွီးၿပီး ၾကြမ္းခ်စ္
သံေယာဇဥ္ ျဖစ္မွေတာ့
ခင္မင္မႈဆိုတာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။
ယံုၾကည္အားကိုးမႈ နည္းလွ်င္
အခ်စ္လည္း ေပ်ာက္ပ်က္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆံုးရႈံး
အမုန္းတံခါးေခါက္
ေနာက္တစ္ေယာက္ အဆင္သင့္။
တံခါးမႀကီးက ၀င္လာတဲ့အခ်စ္
အျပစ္ေတြ ျမင္လာတဲ့အခါ
အၾကင္နာေတြ ပ်က္ျပယ္
မုန္းတယ္ မုန္းတယ္ျဖစ္
မလြယ္ေပါက္က ျပန္လစ္ေပါ့။
အခ်စ္စစ္ဆိုတာ
ထာ၀စဥ္ပ်ိဳျမစ္
အသစ္ေတြ ဘယ္လိုေကာင္းေကာင္း
အေဟာင္းတလည္လည္ျဖစ္
ႏုပ်ိဳသစ္ေနဆဲ
အမ်ားႀကီးမခ်စ္ခ်င္ေန
မေတြေ၀ပါနဲ႔
သာသာေအးေအး
နည္းနည္းေလး ခ်စ္ပါ
ၾကာၾကာေတာ့ ခ်စ္ေပါ့ေနာ္။
အေကာင္းအဆိုး
အေၾကာင္းအက်ိဳးေတြ ေ၀ဖန္
အႀကံဉာဏ္ အသစ္ေတြနဲ႔
အခ်စ္ကို သိမ္းထုပ္
ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ ရသတဲ့လား
လူတိုင္း လူတိုင္း
တုႏႈိုင္းမရ
ကိုယ့္ဘဝ ထပ္တူ
ခ်စ္တဲ့သူကို
ျဖဴျဖဴမဲမဲ ခ်စ္တတ္တယ္.......။(ေဇာ္သူရ)
No comments:
Post a Comment